تصویر خیره‌کننده جیمز وب از سحابی رتیل ده‌ها هزار ستاره جوان را آشکار می‌کند
07
سپتامبر

تصویر خیره‌کننده جیمز وب از سحابی رتیل ده‌ها هزار ستاره جوان را آشکار می‌کند

تلسکوپ فضایی قدرتمند جیمز وب به لطف چشمان تیزبین فروسرخ خود، تصویری خیره‌کننده با جزئیات بی‌سابقه از یک ناحیه درخشان ستاره‌زایی به نام سحابی رتیل ثبت کرده است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا همچنان نماهایی بی‌سابقه از کیهان را دراختیار اخترشناسان قرار می‌دهد. روز سه‌شنبه، سازمان فضایی تصویری خیره‌کننده از یک منطقه ستاره‌زایی را منتشر کرد که با ترکیب ابزارهای فروسرخ پروضوح جیمز وب گرفته شده است و هزاران ستاره جوان پیش‌تر دیده‌نشده را در گهواره‌ای ستاره‌ای به نمایش می‌گذارد.

منطقه ستاره‌زایی به‌تصویرکشیده‌شده، در امتداد مسافتی به طول حیرت‌انگیز ۳۴۰ سال نوری کشیده شده است. اخترشناسان این منطقه را به‌صورت رسمی «دورادوس ۳۰» می‌نامند؛ اما به دلیل رشته‌های طولانی و غبارآلودش، نام مستعار جذاب‌تری دارد: سحابی رتیل.

جزئیات جدید شگفت‌انگیز که به لطف تلسکوپ فضایی ۱۰ میلیارد دلاری به‌دست آمده است، گاز و غبار سحابی و همچنین کهکشان‌های دوردست پس‌زمینه را نشان می‌دهد. با وجود این جزئیات تازه در تصویر اکنون می‌توان مشاهده کرد که دورادوس ۳۰ که درابتدا به دلیل ظاهر عنکبوت‌مانندش، رتیل نامیده می‌شد، به خانه‌ی رتیلی لانه‌ساز نیز شباهت دارد که با ابریشم پوشیده شده است.

تصویر سحابی رتیل جدیدترین عکس از مجموعه تصاویر خیره‌کننده‌ی منتشرشده از جیمز وب است؛ تلسکوپی که دی ماه سال گذشته پرتاب شد و نخستین عکس‌هایش را ۲۱ تیر منتشر کرد.

سحابی رتیل از نگاه دوربین نیرکم (چپ) و میری (راست)

مقایسه دو تصویر مختلف از منطقه سحابی رتیل، تفاوت بین عکس‌های فروسرخ نزدیک جیمز وب (نزدیک به قرمز مرئی، سمت چپ) و فروسرخ میانی (دورتر از قرمز مرئی، سمت راست) را نشان می‌دهد.

سحابی رتیل در فاصله ۱۶۱ هزار سال نوری از ما در ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد و درخشان‌ترین منطقه ستاره‌زایی در یکی از نزدیک‌ترین کهکشان‌ها به راه شیری است. به همین دلیل، از قبل ناحیه‌ای بسیار تماشایی در تلسکوپ‌ها بود. مجموعه کهکشان‌های مجاور راه شیری به همراه خود این کهکشان، گروه محلی یا خوشه کهکشانی محلی نامیده می‌شوند.

سحابی رتیل برای اخترشناسانی که چگونگی شکل‌گیری ستارگان را مطالعه می‌کنند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این سحابی نوع مشابهی از ترکیب شیمیایی مناطق ستاره‌زایی را از زمانی دارد که کیهان فقط چند میلیارد سال قدمت داشت؛ درنتیجه بینشی منحصربه‌فرد از چگونگی پدیدآمدن ستارگان در گذشته دوردست کیهان را ارائه می‌دهد.